Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

ΠΕΡΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ...

Αγαπητοί συνδημότες, πήρα το θάρρος να σας γράψω για το τόσο σοβαρό πρόβλημα των σκουπιδιών που έχει προκύψει τελευταία στην πόλη μας. Η κατάσταση είναι ΑΦΟΡΗΤΗ τόσο σε δυσοσμία όσο και σε βρωμά και μπόχα. Έχω ένα ερώτημα που με απασχολεί και αυτό έχει να κάνει το που θα πάει η κατάσταση με τα σκουπίδια.
Έχουμε άρρωστους ανθρώπους που η βρώμα των σκουπιδιών και τα ίδια τα σκουπίδια πολλές φορές φτάνουν στην πόρτα τους. Τι γίνεται με κάποιους από αυτούς που το παίζουν συνδικαλιστές και δεν τους νοιάζει η υγειά η δική μας και των παιδιών μας; Κατανοούμε την διαμαρτυρία, αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Βλέπω μετά λύπης μου πως κάποιοι περισσότερο ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα και τον μισθό τους.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, που κάνουν απεργία. Η απεργία είναι κατοχυρωμένο από το σύνταγμα δικαίωμα όλων μας. Το σύστημα με τις καταλήψεις δεν το καταλαβαίνω και δεν το αποδέχομαι...
Αυτού του τύπου απεργίες, δηλαδή δουλεύω και δεν δουλεύω δεν είναι επουδενί ηθικές. Διαλέγεις να χάσεις κάτι για να κερδίσεις κάτι καλύτερο. Κάνω κατάληψη σημαίνει ότι δεν αφήνω να δουλέψει κανένας στο κτήριο ούτε δηλαδή να μπει ούτε να βγει κανένας από αυτό. Αυτό σημαίνει ότι η υπάλληλοι δεν δουλεύουν άρα δεν πληρώνονται από την υπηρεσία τους. Γιατί είναι και ειδική περίπτωση, πρόκειται για την υγειά μας. Κατά την άποψη μου πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας και να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά. Να κάνουμε απεργία γιατί είναι δικαίωμα μας αλλά να μην γίνεται με αυτό τον ιμιτασιόν τρόπο.
Έχουν δίκιο να απεργούν όλοι οι εργαζόμενοι [δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι] αφού θέλουν αυτοί οι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ που μας κυβερνούν να μας κάνουν Κινέζους, με μισθούς πεινάς αλλά ξεχνούν πως εκεί είναι φτηνά τα είδη φαγητού και ένδυσης και όχι σε αυτές τις τιμές που έχουμε εδώ.
Όταν απεργείς δεν πληρώνεσαι, υπάρχουν συνέπειες όπως σε ότι κάνουμε σε αυτή την Ζωή.
Θέλουμε μια πόλη καθαρή και θέλουμε τον εργαζόμενο με αξιοπρεπή μισθό. Ας βοηθήσουμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση για μια ΚΑΘΑΡΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ.

Με Εκτίμηση
Βλάσσης Μακαρώνης